hukać

hukać: hukać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, hukaćam, hukaća, hukaćają {{/stl_8}}– huknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, hukaćnę, hukaćnie, hukaćnij, hukaćnął, hukaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do ptaków, owadów: wydawać niski, głuchy głos, dźwięk': {{/stl_7}}{{stl_10}}Sowy hukały po nocy. Puszczyk huknął gdzieś w oddali. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}częściej ndk {{/stl_8}}{{stl_7}}'nawoływać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dzieci hukały po lesie. Huknął, a echo odpowiedziało zwielokrotnionym głosem. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… … Słownik języka polskiego
hukanie — n I rzecz. od hukać … Słownik języka polskiego
huknąć — dk Va, huknąćnę, huknąćniesz, huknąćnął, huknąćnęła, huknąćnęli, huknąćnięty, huknąćnąwszy 1. forma dk czas. huczeć, hukać (p.) 2. pot. «uderzyć mocno; palnąć, trzasnąć» Huknąć pięścią w stół. Huknąć kogoś w głowę. huknąć się strona zwrotna czas … Słownik języka polskiego
huknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}huczeć I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}huknąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}hukać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}huknąć III… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias